Sarnę z pewnością widział każdy z nas. Jeśli nie na spacerze w lesie, to w przydomowym ogródku. Niektórzy je kochają i uwielbiają oglądać, inni niekoniecznie. Szczególnie właściciele podjadanych przez nie warzyw nie są zachwyceni ich widokiem.

Jakim zwierzęciem jest sarna? Gdzie żyje w Polsce? Czy sarna jest samicą jelenia? I co jeszcze warto o tym wiedzieć? Wszystkie te wątpliwości rozwiewamy poniżej. Serdecznie zapraszamy do przeczytania naszego artykułu.

Sarna – ogólna charakterystyka

Na początek warto zaznaczyć, że sarna należy do rodziny jeleniowatych. Co ciekawe, jeleń nie jest jej najbliższym krewnym. Niegdyś przeprowadzono badania genetyczne, w których wynika, że sarna najbliżej spokrewniona jest z łosiem.

Sarna to bardzo smukłe zwierzę. Ma krótka głowę, która z profilu może nieco przypominać trójkąt. Jej pysk zakończony jest czarnymi nozdrzami a oczy bardzo duże. Niektórzy uważają, że wzrok sarny jest wręcz hipnotyzujący. Sarna ma długie i cienkie nogi z podwójnymi kopytkami. Letnia sierść sarny ma kolor żółtoczerwoną albo czerwonobrązową. Ta sierść jest gładka i przylegająca do skóry

Futro zimowe z koli jest dwuwarstwowe i nieco pofałdowane. Zimą przybiera kolor szarobrązowy. Warto wspomnieć też o tym, że sarna zimą posiada tak zwane lustro, czyli kolistą śnieżnobiałą plamę na zadzie. To lustro pełni istotną rolę. Sprawia, że stado utrzymuje się razem, a podczas ucieczki na przykład pozwala zorientować się sarnom w kierunku biegu.

Zimą zwierzęta te zazwyczaj gromadzą się w większe grupy. Wszystko po to, aby znacznie łatwiej było im stawiać opór różnym drapieżnikom. Warto wiedzieć, że sarnę nie tylko można zobaczyć. Niewielu zdaje sobie bowiem sprawę, że zwierzę to wydaje również dźwięki. Te dźwięki przypominają odrobinę szczekanie. Szczególnie gdy zwierzę jest w niebezpieczeństwie i bardzo się boi.

Sarna żywi się przede wszystkim zielonymi roślinami, jak liśćmi czy pędami drzew. Te zwierzęta, które mieszkają na polach i łąkach często żywią się warzywami z ogródka. Sarna raczej nie pije dużej ilości wody, czerpie ją głównie z roślin oraz rosy.

Występowanie sarny

Zwierzę to spotkać można w większości krajów europejskich. Nie występuje ona jedynie na wyspach oraz na zachodnich terenach Rosji. Poza Europą również można spotkać sarny. Głównie w Turcji i na północnych terenach Syrii, Iraku czy Kaukazie.

Sarna żyje w różnego rodzaju siedliskach. Zazwyczaj w lasach liściastych albo mieszanych. Jednak oczywiście ich siedliska można je spotkać również w lasach iglastych, na wrzosowiskach, pastwiskach czy na gruntach ornych. Zwierzęta te zdecydowanie preferują środowisko rolnicze, Warto jednak zaznaczyć, że poradzą sobie także na terenach półpustynnych. Dzisiejsze sarny idealnie przystosowały się do tak zwanych nowoczesnych krajobrazów rolniczych.

Rozmnażanie sarny

W Europie ruja saren, czyli ich rozmnażanie, przypada na lipiec oraz sierpień. To okres, w którym samce sarny bardzo intensywnie walczą o samice. Samce walczą porożami. Wygrywa oczywiście silniejszy. Do zapłodnienia saren dochodzi zazwyczaj w sierpniu. Warto jednak wiedzieć, że młode na świat przychodzą nie szybciej niż w maju kolejnego roku. U samicy bowiem występuje tak zwana ciąża przedłużona.

Embrion, który powstaje z zapłodnionego jaja, zostaje niejako zahamowany w rozwoju w macicy sarny. Co jest tego przyczyną? Naukowcy twierdzą, że prawdopodobnie jest to doprowadzenie do narodzin wiosną, gdy występuje sporo zieleni. Takie młode pędy i trawy zaspokajają wówczas wyżywienie sarnie i jej młodym.

Samiec sarny

Wbrew pozorom samcem sarny wcale nie jest jeleń, jak wielu z nas przypuszcza. Do takiego toku myślenia może również skłaniać fakt, że sarna pochodzi z jeleniowatych. Jednak jak już wspomnieliśmy wcześniej,  sarna ma naprawdę niewiele wspólnego z jeleniem. Znacznie bliżej jej do łosia.

Samiec sarny to po prostu kozioł. Warto jednak wiedzieć, że są jeszcze różne inne określenia na niego. Czasem nazywa się go rogaczem albo szóstakiem, ze względu na jego poroże. W żargonie myśliwskim na kozła mówi się zazwyczaj sarniak, jednak to określenie dotyczy wyłącznie dorosłych osobników.

Kozioł stanowi jakby uzupełnienie wszystkich pozostałych nazw. Warto bowiem wiedzieć, że sarna często nazywana jest kozą, a jej młode to przecież koźlęta. Czasem na koźlęta mówi się też koziołki.

Kozioł

Kozioł jest zazwyczaj zdecydowanie większy od sarny. W praktyce oznacza to, że w tym wypadku występuje tak zwany dymorfizm płciowy. Samce mają tak zwane poroże, czasem nazwane jest ono parostkiem. to pewnego rodzaju tyki, które zakończone są odnogami.

Kozioł zrzuca je późną jesienią, najczęściej w listopadzie, a wiosną wyrastają mu nowe. Jedna tyka ma zazwyczaj po trzy odnogi. To właśnie dlatego, niektóre dorosłe kozły nazywane są szóstakami.

Kozioł jest zwierzęciem dosyć agresywnym, mimo że roślinożernym. Bardzo uparcie broni swojego terenu, szczególnie tego, który zajmuje w okolicy wiosny. Tylko młode samce niekiedy są w stanie zaakceptować obecność innych.